మనం ప్రతిరోజూ ఆచరిచే సాంప్రదాయం మరియు ఆధ్యాత్మిక కార్యకలాపాలు మహారాజును సంతోషపెట్టాలనే ఒకే ఒక ఉద్దేశ్యంతో చేయాలి.
గోపాలానంద స్వామి వారి యొక్క మాటలాలో యి విధింగా చేప్పారు చాలా మంది ప్రజలు పేరు లేదా కీర్తిని సంపాదించడం ,అగ్రశ్రేణి భక్తులలో లెక్కించబడటం, ప్రాపంచిక ప్రయోజనాలను సాధించడం, సంపద, భక్తి, బలం వంటి వారి సామర్థ్యాలను ప్రదర్శించడం అనే ఉద్దేశ్యంతో మతపరమైన లేదా ఆధ్యాత్మిక కార్యకలాపాలను చేస్తారని పేర్కొన్నారు. అలాంటి కార్యకలాపాలు మహారాజును ఎప్పటికీ చేరుకోలేవు.
రామాయణంలో, వాలి ఈ విదంగా అనుకునేవాడు మీ గొప్పతనం ప్రపంచానికి తెలియకపోతే ఆ జీవితం వ్యర్థమని.
రావణుడి కంటే వాలి శక్తివంతుడు. రావణుడితో వాలి యుద్ధం చేసినప్పుడు, వాలి రావణుడిపై గెలిచాడు మరియు అతను రావణుడిని ఆరు నెలలు చేర్సాల లో బందించాడు. వాలి తలచుకుంటే రావణుడుని సంహారిచవచ్చు కానీ ఆలా చేయలేదు ఎందుకంటే అతను జీవించి ఉంటే ప్రజలు అందరికి వాలి గొప్పతనం తెలుస్తుంది అని ఆ విందంగా చేసాడు కీర్తి కోసం.
వాలి రావణుడిని సంహారించాలిని అనుకుంటే అడివిలో ఉన్న రుషి మునిలు మరియు శ్రీరామచంద్రుమూర్తి అందరు వాలి ని మర్యాదించేవారు. కానీ వాలి రావణుని గెలవగల సామర్థ్యం ఉన్నప్పటికీ, భగవంతుని, భాగవతోతములని ఎప్పుడూ సంతోషపెట్టాలని కోరుకోలేదు.
అందుకే, పూజ, మహాపూజ, జపం, వ్రతం, సేవ వంటి ఏదైనా ఆధ్యాత్మిక కార్యక్రమాలు చేసే ముందు, మహారాజు మరియు అతని సాధువులు ఆ కార్యక్రమాలు చూసి సంతోషించాలి అని మనం నిర్ణయించుకోవాలి.
బ్రాహ్మణులు తమ యజ్ఞం యొక్క ప్రయోజనాలను దశరథ మహారాజుకు సమర్పించినట్లుగా, మనం ఆ కార్యకలాపం యొక్క ప్రయోజనాలను మహారాజుకు సమర్పించాలి. యజ్ఞం చేసే ముందు, బ్రాహ్మణులందరూ యజ్ఞం యొక్క ప్రయోజనం దశరథ మహారాజుకు చెందాలని నిర్ణయించుకున్నారు. యజ్ఞం చేసేది బ్రాహ్మణులు. కానీ వారు ఆ ప్రయోజనాలను దశరథ మహారాజుకు సమర్పించారు. అదేవిధంగా, మనం కార్యకలాపాలు చేయాలి. కానీ ఆ ప్రయోజనాలు మహారాజుకు చెందాలి.
దానాలు, సేవ, పూజ, ఏకాదశి, వ్రతం వంటి అన్ని శుభ కార్యాలు మహారాజును సంతోషపెట్టే ఉద్దేశ్యంతో ఉండాలి మరియు ఎటువంటి వ్యక్తిగత ఉద్దేశ్యాలు లేకుండా ఉండాలి.
నిష్కామ సేవ అంటే మీరు ఏమీ కోరుకోకూడదని కాదు. ఆ కార్యకలాపాల వల్ల మహారాజు సంతోషిస్తాడని మనం కోరుకోవాలి. మీరు దానిని కూడా కోరుకోకపోతే, ఆ కార్యకలాపం మరియు దాని ఫలితాలు అజ్ఞానంలోనే ఉంటాయి
నిష్కం కర్మ యోగం అంటే మీరు జీతం తీసుకోకుండా పని చేయాలని కాదు. వాస్తవానికి దీని అర్థం, జీతం తీసుకొని మహారాజ్ సూచనల ఆచరించి వారిని సంతోషపెట్టమని అలాని మన స్వార్థపూరిత కోరికల కోసం ఉపయోగించకూడదు.
ధ్రువజీకి ఐదు సంవత్సరాల వయసులో, అతని సవతి తల్లి అతని తండ్రి ఒడిలో కూర్చోవడానికి అనుమతించలేదు. అతను తన పవిత్ర గర్భంలో జన్మించి తన తండ్రి ఒడిలో కూర్చోవడానికి హక్కులు పొందాలని ఆమె చెప్పింది. కాబట్టి, అతను తపస్సు చేసి తన తండ్రి కంటే పెద్ద రాజ్యాన్ని సాధించడానికి అడవికి వెళ్ళిపోయాడు.
ఆరు నెలల కఠినమైన తపస్సు తర్వాత దేవుడుప్రత్యక్షమై ధ్రువజీని “కుమారా, నీకు ఏమి కావాలి?” అని అడిగాడు.
దేవుని దివ్య రూపాన్ని చూసి, ధ్రువజీ, “దేవుడా, నేను ఇప్పుడు ఏమీ కోరుకోవడం లేదు” అని బదులిచ్చారు.
దేవుడు యి విదంగా జవాబిచ్చాడు, “కానీ నువ్వు పెద్ద రాజ్యాన్ని పొందడానికి తపస్సు చేసావు! కాదా?”
“అవును. అప్పుడే నేను ప్రారంభించాను. ఇప్పుడు నేను నిన్ను తప్ప మరేదీ కోరుకోవడం లేదు.”
భగవంతుడు ఇలా జవాబిచ్చాడు, “ఇప్పుడు నువ్వు అడగకపోయినా, నేను నీకు ఇవ్వాలనుకుంటున్నాను. నీకు రాజ్యం రావాలని నేను నిన్ను ఆశీర్వదిస్తున్నాను, మరియు నువ్వు శరీరాన్ని విడిచిపెట్టిన తర్వాత, ధ్రువ మండలానికి రాజు అవుతావు, ఆపై నువ్వు నా నివాసానికి తిరిగి వస్తావు.”
భగవంతుడు చాలా దయగలవాడు, నీ లక్ష్యం ప్రభువును సంతోషపెట్టడమే అయితే, ఆయన నిన్ను జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాడు. నీ లక్ష్యం ప్రాపంచిక ప్రయోజనాలను పొందాలంటే, నువ్వు వాటిని సాధిస్తావు, కానీ నువ్వు మహారాజ్‌ను సాధించలేవు.
మహారాజ్ చాలా దయగలవాడు, రామానంద స్వామి నుండి రెండు వరాలు అడిగాడు:
మీ భక్తుడు బాధను అనుభవిస్తే, నేను లక్షల సార్లు బాధపడతాను, కానీ అతను బాధపడకూడదు
, మరియు మీ భక్తుడు భిక్షాటన పాత్ర తీసుకోవలసి వస్తే, నేను దానిని అతని కోసం తీసుకుంటాను, కానీ అతను ఏ సందర్భంలోనూ ఎటువంటి ప్రాథమిక అవసరాల నుండి బాధపడకూడదు.
కాబట్టి, మతపరమైన / ఆధ్యాత్మిక కార్యకలాపాలు చేయడంలో మన లక్ష్యం మహారాజ్‌ను సంతోషపెట్టడం మాత్రమే, మరేమీ కాదు. మహారాజ్‌ను సంతోషపెట్టడానికి అది ఒకే ఒక మార్గం.